“Ik verbind onderzoekers en onderzoeksthema’s van het UNO-UMCG met vragen van medewerkers in de ouderenzorg. Mijn doel is om ideeën en wensen voor onderzoek samen te brengen, met als uiteindelijk doel de zorg voor ouderen waar nodig te verbeteren. Tegelijkertijd wil ik meer mensen enthousiast maken voor het werken in de ouderenzorg.”
“In mijn eigen loopbaan combineer ik werken in de zorgpraktijk met onderzoek. Ik begrijp de wereld van de onderzoeker, die vaak zelf op de werkvloer de data verzamelt. Want zorgmedewerkers kunnen het er niet meer ‘bijdoen’. Maar ook de wereld van de zorgmedewerker: een krap rooster, ongeduldige patiënten en verwijzers, een ontplofte mailbox en deadlines. En dan ook nog een onderzoeker met ‘een korte vragenlijst’. Onderzoek en zorgpraktijk versterken elkaar. Ik breng deze twee werelden graag samen, om onderzoekers en zorgmedewerkers te laten ervaren hoeveel ze voor elkaar kunnen betekenen. Zo kunnen prachtige projecten ontstaan, die leiden tot betere zorg en tevreden collega’s.”
“Door veel mensen te ontmoeten en met elkaar in contact te brengen. Als je eenmaal dat eerste contact hebt gelegd, gaat het daarna vanzelf. Neem bijvoorbeeld de invoering van het pijnherkenningsinstrument PAIC15 bij Zorggroep Meander, begeleid door een team van het UNO-UMCG. Daardoor is nu een levendige uitwisseling ontstaan tussen het UNO-UMCG-onderzoeksteam en medewerkers van Zorggroep Meander; het UNO-UMCG heeft scholingen gegeven, Zorggroep Meander neemt deel aan meerdere onderzoeken en hun kenniscommissie organiseert eens in de twee jaar een symposium, ondersteund door het UNO-UMCG. Ik zie echt dat dit aan beide kanten veel energie oplevert.”
“De onderzoekers en adviseurs implementatie en communicatie van het UNO-UMCG doen veel moeite om hun werk zo goed mogelijk aan te passen aan de praktijk. Dat vind ik heel bijzonder om te ervaren. Met een aantal heb ik bijna wekelijks contact om mee te denken vanuit de praktijk. Dat is voor mij een prettig manier om te werken. Roep mij er maar bij, dan kijken we samen of ik iets kan toevoegen.”
“Ik probeer de praktijk nog breder te bereiken met de boodschap: vraag het aan het UNO-UMCG! Je hoeft maar een pink uit te steken en er is al iemand die met je wil meedenken. Ik hoor nog te vaak over acties, scholingen, initiatieven die vanuit de praktijk zelf worden bedacht. Dat is zo zonde van de moeite en het geld. Er ligt zoveel moois binnen het UNO-UMC te wachten: workshops, het symposium of de mooie uitwisselingen tussen onderzoek en praktijk tijdens de Vraag-Maar-Raak-sessies.”