In dit proefschrift worden verschillende onderwerpen behandeld, onder andere een overzicht van de huidige bronchoscopische longvolumereductiebehandelingen en een overzicht van mogelijke complicaties na behandeling met ventielen. Maar het merendeel van dit proefschrift gaat over het optimaliseren van patiëntenselectie voor de behandeling met eenrichtingsventielen en met name het gebruik van kwantitatieve CT-scan analyse.
Bronchoscopische longvolumereductie met eenrichtingsventielen kan een effectieve therapie zijn voor patiënten met ernstig emfyseem en hyperinflatie. De CT-scan is cruciaal voor goede patiëntenselectie, omdat hierop bekeken kan worden of er een geschikte longkwab is om te behandelen, hoe ernstig het emfyseem is, hoe compleet de fissuren zijn aangelegd en of er belangrijke contra-indicaties zijn. Middels kwantitatieve CT-scan analyse kunnen er steeds meer karakteristieken van de CT-scan vastgelegd worden, op dit moment is de fissuurscore (percentage van de fissuur die intact is) en de destructiescore (mate van emfyseem) het meest belangrijke. Echter, hierin zijn veel ontwikkelingen, ook de perfusie kan hier nu bijvoorbeeld op gekwantificeerd worden.
Een van de meest belangrijke voorwaarden voor een succesvolle therapie is dat er geen collaterale ventilatie mag zijn tussen de longkwab die behandeld wordt met ventielen en de aanliggende kwab(ben). De aanwezigheid van collaterale ventilatie kan gemeten worden tijdens een bronchoscopie met de Chartis-meting, maar kan ook voorspeld worden op basis van de compleetheid van de fissuren op de CT-scan. Een aantal hoofdstukken in dit proefschrift is gewijd aan het belang van de fissuur in de behandeling met ventielen en de voorspellende waarde van de fissuurscore met kwantitatieve CT-scan analyse op de aan- of afwezigheid van collaterale ventilatie en hoe dit in de dagelijkse praktijk verwerkt kan worden.
Het is ook mogelijk om de perfusie te kwantificeren op basis van de HRCT-scan (zonder contrast). We hebben laten zien dat deze kwantitatieve perfusie overeenkomt met de perfusie gemeten met SPECT-scan of perfusiescan, waarmee hopelijk in de toekomst minder aanvullende perfusiescan gemaakt hoeven worden. Benieuwd naar het hele proefschrift van longarts David Koster? Klik hier!