Zo'n tien jaar geleden maakte Ruben als kind een lelijke val. In eerste instantie leek er niet veel aan de hand. Langzaam maar zeker kreeg hij steeds meer last van een zeurende pijn in zijn knie. Hij bezocht meerdere artsen, maar ze konden weinig voor hem doen. ‘Omdat ik nog in de groei zat, konden ze me niet opereren.’
Ruben ging na zijn schoolperiode aan het werk: hij isoleerde huizen en werd daarna automonteur. Door de pijn in zijn knie kon hij zijn werk echter niet goed uitvoeren. ‘Ik had het een tijd genegeerd, totdat ik dacht: ik wil dit niet meer. Mijn werk is te zwaar, er moet iets gebeuren.’ Al snel bleek dat hij in het UMCG in aanmerking kwam voor een nieuw type behandeling: kraakbeentransplantatie.
‘Ruben had door zijn val een kraakbeendefect: een gat in het kraakbeen van zijn knie’, vertelt orthopedisch chirurg Hugo van der Veen. ‘Dit zorgt er vaak voor dat je minder goed en pijnvrij kunt sporten en bewegen. Afhankelijk van de grootte van de beschadiging zijn er verschillende behandelingen mogelijk. Voor grotere defecten, zoals bij Ruben, biedt een kraakbeentransplantatie uitkomst.’
Spannend vond hij het wel, maar twijfel was er niet: Ruben zei gelijk ja toen hij de vraag kreeg of hij deze behandeling zag zitten. ‘Natuurlijk wil je dat, dit was mijn kans om van de pijn in mijn knie af te komen.’ Wat volgde was een kijkoperatie, om te bepalen of kraakbeentransplantatie de beste behandeling is. ‘We bekijken daarbij het defect en stellen vast of iemand artrose heeft of niet’, vertelt Van der Veen. ‘Als er sprake is van artrose - slijtage van de knie - dan is kraakbeentransplantatie niet geschikt.’
Bij Ruben was dit niet het geval. Er werden kleine hapjes bot met kraakbeen uit de knie gehaald, die in het laboratorium ‘op kweek’ werden gezet. Na zes tot acht weken is het kraakbeen goed gegroeid en kon Ruben geopereerd worden. ‘We maken dan het defect schoon en pipetteren er kleine bolletjes in’, vertelt Van der Veen.
Klinkt eenvoudig, maar voor de patiënt is het behoorlijk ingrijpend. ‘In het begin kun je helemaal niets’, vertelt Ruben. ‘Ik had veel pijn na de operatie en bleef iets langer in het ziekenhuis dan normaal. En als je dan naar huis gaat, begint alles pas.’ Daarmee verwijst Ruben naar het revalidatietraject, waar een jaar voor staat. ‘De complete knie moet herstellen, je moet je krachten weer helemaal opbouwen en het kraakbeen heeft tijd nodig om te groeien.’
Inmiddels is Ruben een half jaar verder. Dankzij alle oefeningen en krachttrainingen gaat het een stuk beter met hem. ‘Ik heb nu minder last van mijn knie dan voor de operatie.’ Als het revalidatietraject klaar is, hoopt hij eindelijk weer eens zijn hobby uit te kunnen oefenen: wakeboarden. ‘Dat deed ik vroeger vaak, maar het vraagt veel van je. Vaak kon ik de volgende dag niet lopen. Als ik het kan, ga ik dat zeker weer oppakken.’
Van der Veen is blij dat het UMCG deze nieuwe behandeling samen met het Martiniziekenhuis aan patiënten kan aanbieden. Eerder was dat alleen in Utrecht, Maastricht en Tilburg mogelijk. Samen met zijn collega Reinoud Brouwer geeft hij vorm aan het vierde Kraakbeenexpertisecentrum in Nederland. De belangrijkste winst van deze operatie? ‘Het verkleint de kans op artrose aanzienlijk. Als een knie versleten is, is een prothese vaak de enige oplossing. Dat wil je voorkomen en deze behandeling draagt daaraan bij. We willen mensen graag in beweging houden, zodat ze zonder pijn en hinder kunnen werken, sporten, leven.’
Last van kraakbeenschade in de knie en/of nieuwsgierig welke soorten behandelingen in het UMCG mogelijk zijn? Hier lees je er meer over.