Hoe kwam je erachter dat er iets mis was met je kaak?
Martin: ‘Vorig jaar, aan het eind van de zomer. Ik ging naar de tandarts omdat ik wat klachten achter in de mond had. Ontstoken tandvlees, was de eerste gedachte. Ik moest het goed schoonmaken en als ik last bleef houden, dan moest misschien de verstandskies eruit. Omdat ik inderdaad last bleef houden, werd een röntgenfoto gemaakt en daarop was een grote ontsteking te zien. De tandarts verwees me door naar een kaakchirurg, die nog meer foto’s maakte en vaststelde dat er veel botweefsel weg was. Vervolgens werd een biopt van mijn kaak in het laboratorium onderzocht en daaruit bleek dat ik een ameloblastoom had: een goedaardig gezwel.’
Dat was vast flink schrikken.
‘Op zich was het goed nieuws dat het om een goedaardige tumor ging. Maar al snel werd duidelijk dat ik een zware operatie tegemoet ging: De tumor moest helemaal verwijderd worden en daarna moest het gat worden opgevuld met een implantaat. Dat gat was best groot, zes bij drie centimeter. De chirurg in het UMCG vertelde me dat ze van plan waren om daarvoor een stuk bot uit mijn kuitbeen te gebruiken. Daar schrok ik van, want dat zou een groot effect kunnen hebben op mijn loopfunctie. Uit de scans bleek dat het bot in mijn kuitbeen niet geschikt was. Daarom werd het uiteindelijk het schouderblad. Achteraf ben ik daar wel blij mee.’
Was je gespannen voor de operatie?
‘Ik vond het fijn dat ik al beelden had gezien van hoe het zou worden. Er was met een 3D-geprinter een chirurgische zaagmal gemaakt om precies het stuk bot uit mijn schouderblad te halen dat in mijn kaak zou passen, zonder dat het tijdens de operatie bijgeschaafd hoefde te worden. Dit was allemaal in het 3D-Lab van het UMCG ontworpen.
Ik wist dat het een lange operatie ging worden en daar zag ik wel tegen op. Gelukkig legden de artsen alles goed aan me uit, dat stelde me gerust. De operatiedatum zou uiteindelijk in januari 2024 zijn. Totdat ik gebeld werd, omdat er half december al een plekje vrij was. Het bericht overviel me, maar ik dacht ook: laat ik het maar doen, het moet toch gebeuren.’
Hoe voelde je je na de ingreep?
‘Ik werd wakker op de Intensive Care en zag op de klok dat het zes uur was. Maar ik had geen idee of dat in de ochtend of avond was. Het bleek donderdagochtend te zijn, bijna 24 uur later. Gelukkig had ik helemaal geen pijn, alleen de neussonde was vervelend. Ik kon vlot naar een verpleegafdeling, waar ik een paar dagen moest blijven. Al snel kon ik weer bewegen en op dinsdag mocht ik naar huis.
Zo snel als het herstel in het begin ging, zo langzaam gaat het nu. Dat had de arts ook voorspeld. Die had gezegd dat het wel een jaar kon duren voordat ik weer helemaal de oude ben. De zwelling in de kaak is nog steeds niet helemaal weg. Achter in de mond zijn twee kiezen verwijderd, en met het nieuwe stuk bot voelt mijn mond anders aan. Het voelt stijf en hard, dat is onplezierig. En in de schouder zit natuurlijk nog een wond die moet herstellen. Dat voelt als spierpijn. Inmiddels ben ik wel weer gewoon aan het werk en kan ik ook voorzichtig sporten of tuinieren. Daarna krijg ik wel de rekening gepresenteerd...’
Wat doe je nu om goed te herstellen?
‘Ik heb rekoefeningen voor mijn schouder gekregen en oefeningen voor mijn mond om die weer verder open te kunnen doen. Ik ga naar de fysiotherapeut en heb regelmatig controles in het UMCG bij de kaakchirurg en de plastisch chirurg. Dat zal de komende vijf jaar zo blijven. Ik ben niet bang dat de tumor terugkomt en kijk met vertrouwen naar de toekomst.’
Rubriek: De Patiënt
Elke patiënt heeft een verhaal. In de rubriek De Patiënt nodigen we onze patiënten uit om hun persoonlijke ervaringen over leven met ziekte of erna te delen. Vanaf het moment dat ze over de UMCG-drempel komen of nog daarvoor.