Kaakchirurg-oncoloog Max Witjes behandelt patiënten met hoofdhalskanker en doet daarnaast onderzoek om de zorg te verbeteren. Ali Boes had tongkanker en werd door hem behandeld. Ze deed ook mee aan zijn onderzoek en zamelt er nu geld voor in door zelfgemaakte kaarten te verkopen.
De behandeling van mondkanker kan een operatie zijn, waarbij we de tumor weghalen. Max Witjes doet zulke operaties en legt uit wat er moeilijk aan is. ‘We willen de tumor wegsnijden met een extra rand van 5 millimeter. Zo’n ‘schone’ rand is nodig om te voorkomen dat de tumor teruggroeit. Maar te veel wegsnijden is ook niet goed want we willen de mond zo weinig mogelijk beschadigen. En het lastige is dat je niet kunt zien of voelen wat tumorweefsel is en wat niet.’
Na de operatie bekijkt een patholoog daarom of er genoeg weefsel is weggesneden. Dat onderzoek duurt 1 of 2 weken. ‘Bij 15 tot 20 procent van de patiënten is er niet genoeg weefsel weggehaald. Dat is heel naar’, zegt Max. ‘Soms kan iemand opnieuw worden geopereerd. Kan dan niet, dan volgt er vaak bestraling en soms ook nog een chemokuur. Een zware behandeling die niet iedereen aankan.’
Om de behandeling te verbeteren doet Max samen met collega’s van andere afdelingen, onderzoek met een lichtgevende stof. ‘We onderzoeken of we met een stofje tijdens de operatie kunnen zien waar tumorweefsel zit’, legt hij uit. ‘Dat stofje krijgt een patiënt 2 dagen voor de operatie via een infuus op de polikliniek. Het verdeelt zich over je lichaam en gaat vooral in de tumor zitten. Met een speciale camera die we op de operatiekamer hebben, kunnen we zien waar het stofje zit en dus ook waar tumorweefsel zit. Het weefsel dat we weghalen leggen we daarna onder die camera. Zo kunnen we meteen zien of we genoeg hebben weggesneden of dat we nog wat meer moeten weghalen. De onderzoeksresultaten zijn veelbelovend.’
‘Dokter Witjes vroeg of ik wilde meedoen met het onderzoek’, vertelt Ali Boes die geopereerd moest worden omdat ze tongkanker had. ‘Ik twijfelde want ik had al veel onderzoeken gehad en dan dit er ook nog bij. Ook vond ik het wel een beetje eng dat ze zo’n stofje zouden inspuiten. Maar dokter Witjes zei: ‘Of je wel of niet meedoet, ik ga mijn uiterste best voor je doen!’ Dat vond ik heel fijn om te horen. Ik heb toen besloten mee te doen en heb niet veel van dat stofje gemerkt.’
Tijdens de operatie is de tumor bij Ali weggehaald. Ze had gelukkig geen uitzaaiingen en geen bestraling of chemokuur nodig. ‘Het gaat nu best goed met mij’, zegt ze. ‘Mensen zeggen dat ze niets aan mijn spraak horen, maar voor mij is het anders. Doordat ik een stuk tong mis, moet ik meer moeite doen om het goed te laten klinken. Ik zing ook weer in mijn ensemble, maar houd dat geen uren meer vol. Ik ben dankbaar hoe het nu is. Wel moet ik elke 4 maanden voor controle komen want het blijft spannend of de kanker terugkomt. Gelukkig weet dokter Witjes de spanning vaak te breken, bijvoorbeeld door even een grapje te maken.’
Ali was door het streekziekenhuis verwezen naar het UMCG. Ze vertelt dat ze er tegenop zag om naar zo’n groot universitair ziekenhuis te gaan. ’Ik dacht dat het hier heel zakelijk en onpersoonlijk zou zijn, het tegendeel is waar. Ik heb het getroffen met dokter Witjes, hij neemt altijd alle tijd en stelt me op mijn gemak. De verpleegkundigen waren ook allemaal heel aardig en de voedingsassistenten ook. Die kwamen gewoon bij mij langs, al mocht ik na de operatie niks eten of drinken. Dat er even iemand bij je komt zitten is fijn.’
Tijdens haar opname kreeg Ali stapels kaarten. ‘Ook veel zelfgemaakte. Leuk dat mensen zoveel moeite voor je doen. Thuis heb ik die kaarten weer bekeken. Omdat ik eerst nog aan huis gekluisterd was, ben ik zelf ook kaarten gaan maken. Met mijn schoonzus en dochter heb ik workshops gedaan en we kregen de smaak te pakken. Maar wat moesten we met al die kaarten? We besloten ze te gaan verkopen voor het goede doel. Dat is het onderzoek van dokter Witjes geworden. Voor de patiënten na mij vind ik het belangrijk dat het onderzoek verder gaat. Hoe goed ze de tumor kunnen wegsnijden is bepalend voor hoe goed je kunt praten of slikken.’
Ali heeft al 5000 euro geschonken aan het onderzoek, daar is Max blij mee. Ook vindt hij het fijn dat het goed met Ali gaat. ‘Dat ze weer kan zingen, want dat doet ze graag. En ik vind het mooi dat ze alles wat ze heeft meegemaakt, heeft kunnen omzetten in iets positiefs. Dat ze met het maken van kaarten betekenis geeft aan wat ze heeft meegemaakt.’
Wil je meer weten over Ali haar kaartenactie, kijk dan op haar Facebook-pagina
Meer over het onderzoek van Max Witjes lees je hier.